Mijn naam is Herman Kruithof. Ik ben inmiddels alweer achter in de 50, maar toen ik ruim 30 jaar geleden kennis maakte met de boogschietsport werkte ik bij de politie in de randstad en had ik net mijn a.s. vrouw leren kennen.In de jaren daarna verhuisden we naar het "schone" Zeeland (Zeeuws Vlaanderen) en kregen daar twee kinderen. Ik werd rechercheur, deed jeugd- en zedenzaken naast gewelds- en vermogensdelicten en runde daarnaast mijn eigen outdoor bedrijf. In combinatie met een (jong) gezin en een studie social work leverde me dat uiteindelijk een flinke burn-out op die me heeft aangezet om een carrière switch te maken richting jeugd- en gezinsbegeleiding.
Het was in die periode dat ik in aanraking kwam met de Tao, Zen en Advaita / Nondualiteit. Ik begon met mediteren en leerde dat geluk of vrijheid (of "succes") niet afhankelijk zijn van externe factoren, maar alleen in het hier en nu te vinden zijn. Ik vond mijn liefde voor het boogschieten terug en begon dat als een meditatieve oefening te zien.
Nu, jaren later, kan ik zeggen dat dit meditatieve boogschieten me geholpen heeft om mezelf (terug) te vinden. Het is mijn passie geworden en het brengt me telkens weer in verbinding met mezelf, het moment en met de wereld en de mensen om mij heen.
Na ruim 15 jaar coaching, begeleiding en supervisie te hebben gegeven aan jongeren, gezinnen, teams en individuele professionals in de jeugdhulpverlening pas ik bovengenoemde inzichten nu met veel plezier en voldoening toe in mijn eigen coachingspraktijk.
